Achtergrond

Inflammatoire darmziekten, of IBD, is een term die gebruikt wordt voor aandoeningen met een ontsteking van de darmen. Naar schatting lijdt ongeveer 5-10% van de mensen in Nederland hieraan.1 De twee belangrijkste types van IBD zijn colitis ulcerosa (CU) en de ziekte van Crohn (ZvC). Beide zijn langdurige ziekten en de behandeling ervan gaat gepaard met een zorgvuldige voedingstherapie.2 IBD kan op iedere leeftijd opduiken en komt het meeste voor bij de blanke bevolkingsgroepen.2

De belangrijkste symptomen van ZvC en CU kunnen ernstig zijn: buikpijn, dringende en/of bloederige diarree, vermoeidheid en gewichtsverlies kunnen optreden.2 Mensen die aan IBD lijden, hebben risico op ondervoeding omdat de darm vaak niet in staat is om op een efficiënte manier voedingsstoffen op te nemen.2 Bij kinderen kan IBD dan ook de groei beperken.2 Niet iedereen krijgt dezelfde symptomen. Soms ervaren mensen perioden met inflammatie en soms hebben ze er weinig geen last van. De oorzaken van IBD zijn niet duidelijk.2

IBD_Klein_V4a IBD_Klein_V4a IBD_Klein_V4a

Referenties

  1. Maag Lever Darm Stichting & Nederlandse Vereniging Maag- Darm- Leverartsen (2010). Prikkelbare Darm Syndroom. Nederhorst den Berg: Dunnebier Print.
  2. Thomas B & Bishop J (Eds.) Manual of Dietetic Practice 4th edition. Blackwell Publishing Ltd; Oxford 2007, pp475-477.

Behandeling

Van geen enkel dieet is aangetoond dat het IBD voorkomt of geneest. Er zijn dus geen vaste aanbevelingen met betrekking tot de voeding. Soms kan het nuttig zijn om een dagboek bij te houden waarin genoteerd wordt wat er gegeten wordt en wat de gevolgen daarvan zijn. Het kan ook helpen om frequent kleinere maaltijden te eten in de plaats van grote maaltijdmomenten.1

Bij een gebrek aan eetlust kunnen drinkvoedingen een aanvulling geven.1 Als men niet normaal kan eten, kan ook gebruik worden gemaakt van sondevoeding.

Referentie

  1. Thomas B & Bishop J (Eds.) Manual of Dietetic Practice 4th edition. Blackwell Publishing Ltd; Oxford 2007, pp478.